A/:
Gündüze boya aktı kara donlu fırçadan
Güneşler bıçaklandı kirlendi ak güvercin
Cüceler kalktı şaha büzüldü küflü devler
Sirkeler umman oldu yamalı şişelerde
Sırtı kabuklu kibir büyüdükçe büyüdü
Kaf dağını eritip yürüdü Tepe-i everest'e
Çakmak geldi öfkemle bu şiiri ok gibi
Dünyalar gölge dolu
Ondan gayrı yok gibi...
B/:
Ağzımdan çıkan çığlık saplanırken göğsüme
Arşa yükselen kendim vurur granit dibe
Yüz on başlı yalnızlık tüterken yonga yonga
Paslı ömrün kandili günaha tetik düştü
Nişanlanan kendime ak kurşunlar üşüştü
ispatlanamaz rüştüm Kamus'u eritsem de
Diriltsem de canımı yararsız yüreğime
Çakmak geldi öfkemle bu şiiri ok gibi
Dünyalar gölge dolu
Ondan gayrı yok gibi...
C/:
Kesik başlı kalemler kan kaybeder habire
Mütevazı kaftanlar yenik düştü kibire
Devlet beklerken şansa celladım düştü
Kokuşmuş bedenlere karıncalar üşüştü
Yarıda söndü hamle boşluğa nokta düştü
Öpüştü gayyalarda ak ile kara koçlar
Yokuşlar duvar oldu sukunetin önünde
Çakmak geldi öfkemle bu şiiri ok gibi
Dünyalar gölge dolu
Ondan gayrı yok gibi...
***
Kayıt Tarihi : 5.1.2011 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!