01 Metropollerde Kopyalanır Kankardeş Aş ...

1/:
Yani dağlar ey! ...
En gecikmiş çağlalarını bulmak gerekir mi bilmem?
Ama inadına aç kurt ve inadına zordur iklimin,
Ya da orta yaş ilkbaharlarının,
Doruklara tırmanmadaki arkasız zorlanması...
Ya metropoller öyle mi?
2/:
Yani dağlar ey! ...
Eğilin ve geçit verin akışkan şiir seline,
Eteklere dolanmanın akılsız arzusundayız şimdi.
Büründüğünde baranisini,
Sahte yalnızlıklar çiment çadırlarda,
Ve de buz parmaklı bir varoşlunun işaretine kanıp,
Yani karanlık çarşafını gecenin sıyırdığı anlar vardır ya,
Dar çay bahçelerinin kaçak sevdakarlarının,
Dudaklarında bir kara yılan yemlenir.
İşte metropoller böyledir belki...
3/:
Yani dağlar ey! ...
Hapisdar hislerle o tuzlu tadın tortusunu yalarsın ya,
Ardından sürüklene sürüklene o sürüngenin,
Ve üzerinde uçuşan kelebek değil,
Ama bile bile inanırsın ya öyle olduğuna,
İntikam ebabillerinin son ekibidir oysa,
Bize ait pasaja tarih düşen ebcetkar.
Ya koyaklar öyle mi?
4/:
Yani dağlar ey! ...
Üveyiklerin akrabası olmak palaza yüktür,
Büyüktür münzevi sevdalar,
Metropollerde konuşlanan kardeş aşklardan.
O yüzden denk değildir gece geceye,
Ve her hecede o yüzden ağıtlı bozlaklar çapalanır.
Ya yamaçlar böyle mi?
5/:
Yani dağlar ey! ...
Kapaklanır dizlerinin üstünde kent,
Bulvarlar sizi çağırır:
Yetişin imdada dağlar ey! ...
Ya doruklar öyle mi?