01 Masaldan Ses Verin Anka Kuşlarım

1/:
Bu aşk ta züyuf sayılır,
Kalp kalblerle uğraşan zenaatkara.
Sahte sevdaların yapay ehlince ya da...
Takılmışsan kuyruksuz bir uçurtmanın sapına,
Ey masallardan ses veren Anka kuşum,
Ya cehennemde yer bul kendine,
Veya cennetten başka bir belde...
2/:
Ey masallardan ses veren Anka kuşum,
Yanar da pişerse bir pervane ışk’ın narında,
Ve ah ederse günahsız cana kıyan alevler,
Bil ki kan eşiği uzun süre tutucu değildir cana.
Ya cehennemde yer bul kendine,
Ya da cennetten başka diyarda...
3/:
Ey masallardan ses veren Anka kuşum,
Bitmez bir gecede siyahla boyanmaz tuval,
Ve nerede, ne zaman gelir bilinmez ki insanın acı türküsü?
Sabahı bilmeyen bir yabancı“Süt ve kar” diye sorarsa,
Ya cehennemde yer bul kendine,
Ya da cennetten başka diyarda...
4/:
Ey masallardan ses veren Anka kuşum,
“O ses mi ne? ”
Ey dil bilmez Gürcü yosması.
Tabii ki Karacaoğlan’ın son güzellemesidir,
Sazı bağdaşında ve çağlak pınar başında.
Ya cehennemde yer bul artık sen de kendine,
Ya da cennetten başka diyarda...
5/:
Ey masallardan ses veren Anka kuşum,
“Ne? ” mi uluyan?
Aşkın bitiş sesidir, bir kavganın ardından.
Hudutta patlayan züyuf mayınların esnemesidir,
Ki uyanırlar kış uykusundan,
Gönülde eğer nal sesleri varsa,
Artık ya cehennemde yer bul kendine,
Ya da cennetten başka diyarda...
6/:
Ey masallardan ses veren Anka kuşum,
Sevdamın öfke volkanıdır desem inanır mısın?
Kahırgam dağlarımın damar cidarını yalayan
Kızıl gözlü yaramaz lavlardır ya da...
Ya cehennemde yer bul kendine artık,
Ya da cennetten başka diyarda,
Uğrama buralara...