01 Kız Arzuman Gel Hele! Şiiri - Ahmet Y ...

1/:
Bilesin ki,
Ama nereden bileceksin ki?
Ama bilmelisin ki kız Arzuman,
Al doru küheylanlar sana yanıktır her koşuda,
Ağzı köpüklü yorgun taylar da senin şiirinle yekinir,
İşte terkisi krallığımın,
İşte sevdanın diyarı alisi,
O diyarın delisi…
'Ve işte sen,' diyemiyorum kız Arzuman…
***
Kırk kez daha yanadurur,
Kendini bir kere daha yanına katlayan,
Atlayan at bacağını kırabilir potansiyel olarak,
Zira her yar bir karar gerektirir bilesin.
Ama (ancak) kişneyen küheylan duyurur sesini sevdiğine,
Herkes kendine bıçak atar, her öptüğünde yar yanağını.
Ne kadarı kantar çeker ay kız Arzuman,
Ne yanı ağır basar yasak sevdanın aralıkta?
Tepinen beygir bile bir döneminde eşkindir,
Bu yüzden rahvan akar ya her damlası ömrümüzün,
Belki yaza tamam, belki de bu güzün olan olacak,
Savrulacak zamanın boyunbağı önümsıra…
Sana bir kez daha dokunacak en ıssız yanım,
Var say ki uzaktaki kana kadınım,
Sana son kez verdiği şansı kalacak feleğin,
Bana ise perçemimin alabora olmuş yatımı…
Bu halde, ıssız doruklara sürmek düşer topal atımı.
2/:
Kız Arzuman!
Yan yanayız ama uzağız ya seninle,
Bir karışlık ölçünün bir ok atımı oluşu gibi,
Sıradışı her sevdanın dibi,
Serencamı dağınık bir gezginde son bulur,
Kurulur bir kez daha zannımın zembereği,
Say ki şu yanın göğ ekin yani yeşil çayırlık,
Bu yanda gurubun nazlı ve aşık olup omza yatımı sana,
Bana ise aramak kalır yitirdiğim harlı döşümü,
Bu arada unutma!
Ölüşümü seyre gel ha!
Acele etme, bir kurşun atımlık zaman var daha.
Çünkü sana, aheste varış yakışır göz önündeki yolda.
Kız Arzuman!
Unutma aman!
Yaralı da olsa yüreğim yarar işine,
Ben yaramam…
***