01 Kirvem, Ben ve Son İstasyon

1/a...
Zamanıdır artık sar bagajı,
Bu istasyon son istasyon be kirvem...
***
Kırmızı aydınlığa üşüşen trende yüklü duygularım,
Kumrularım, güvercin, turaçlarım,
Senkronize trenle bile, kesik ve sabırsız solumada,
Hüznü yedi kat muşambalara sarıp,
En ücra kompartımanındaki safra heybesine komada.
Kemerinden kavrayıp bir düdük ötümlük anı,
Şu yanı dündür rayların anılar tespihinde,
Bu yanı ise yalbırışık güneştir.
Sar bagajı be kirve,
Bu tren hizasız acılara eştir.
1/b...
Zamanıdır artık sar rüyalarını çiçekli yorganını,
Bu istasyon son istasyon be kirvem...
***
Yıllarınla paralel yonttuğun hayallerini sırtlan,
Bize bakan şu akasya fidanları caydırmasın yolundan seni.
Haberdarıdır son kampananın son soluklanması lokomotifin.
Canları safra heybesine dolduransa milattan kalan,
Yarısı yalan diğer yarısı gerçek olan garın şefinin.
Bu tren son…
Sar bagajı be kirvem...
Şu yanı ölümdür paralellerin cesetlere basarak,
Bu yanıysa salkım saçak yalbır güneştir.
Yırt bileti be kirve,
Bu istasyon cinayetlere eştir...