01(Kırım’da Kırklar Celulesine Son Deyiş…)

Yeminse yemin size lan kopiller,
Tüm dediklerim Puruta kadar…
Ekşimsi ve natürel bir yalnızlıktır yasak sevdalar,
Çadır aralarında yeniçeri bıyığı metresince…
Oysa ne de güzel ağlardım lan ben:
Analar, babalar şimdi değilse ne zaman evladınızım?
Varım yoğum her pasajım yanık tuğlar tütsüsü…
Kırımım ay Kırımım yani giraylar yurdu kutsalım,
Kara könlü köp kururum, bakarsın bir diyalektikte,
Kezdikin yerlere iyi baksana ay balam Sivastopol’da,
Kırım kırılırken bu kışta Akmescit akpak,
Bir sondu bu yani son giray…
Göz göze geliş anımız da yedim vurgunu ay ay!
Evet belki kubbeler varak,
Ve ülkeme dönüverdim simli iplikler gibi ağlayarak.
Ka ka ra ki ki ri ki ya da bilmelisin ki,
Bir sonsuz akındır sonsuzluğa bizimki…
***