01 Kentin Alınyazısı Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Kaldırımda ürkek ve ipinceydi,
Kentin alınyazısı sabit coğrafyasında...
***
Keten kundaklı dağlar doğuyordu
Güneşlerin ardından bir yağmur sonrası.
Nal toplayan yollarda bir terkos sağanağı,
Hıca hınç günah yıkamada metalik künklere.
Mahpuslarda en sivrisinden,
Ve kör odalarında evlerin,
Pörsümüş çarşamba sığınağı...
***
İlk kez ilikliyordu arzularını şehir
Kabaralı bir kaçkın potinin kopçalarına.
Çakmak çakmak çakıyordu pencerelerinden
Ve lağımlarından akıyordu öfkeli deterjanlar.
2/:
Aslında uysal ve uyuz,
Ve gözleri âmâ olan bir fareyi andıran
Kozmik genlerinde bir arslan barındıran
Kırmızı kiremitli geleneklerim...
Örtüp çatısını
Ve kepenklerini iğdiş edilmiş kavramların,
İnzivaya kırk bir kere dürülmüş bir yosma gibi
Öylesine karlı ve ateşli bir kış günü,
Kehribarlar sıçratıp hüznün avuçlarına bir bir
Kardelen emsali beyaz yorganına bürünüp
Dalıvermişti tarihin kış uykusuna
Asırlık ihtiyarlar gibi uysal ve pörsük...
***
O civan şehir...
İlk kez ilikliyordu tasmalı arzularını
Kabaralı bir kalçanın şehevi kopçalarına.
Çakmak çakmak çakıyordu pencerelerinden
Ve lağımlarından akıyordu öfkeli deterjanlar…