01 Kavuşmanın Rengi Neydi?

1/:
Dumuristandayım sevdiceğim bu gece,
Yadele hasret beleyen duyguları uyuttum,
Alaimisemamı uçurdum öksüz avcumdan,
Kavuşmanın rengi neydi unuttum...
***
Ben bir acemoğluyum sarı benizli,
Kâhkülüm onu için kaykıktır kaşım üstüne.
Dul anamsa esmeridir çöl akşamlarının,
Bu nedenle yüreğinden kavut yapıp besler hecinlerini.
Isfahan’a banardım yüreğimi her daim.
Ama ağlamaklı gurbet kokardım,
Itır taşırdım günbatımı ülkelerinde,
Sabırsız ötelerde kaldı tespihim...
***
Ama şimdi?
Ya şimdi? Ah Isfahanım ah!
Yadele hasret ağlayan duyguları uyuttum,
Tarihe eridim karanlık gecelerde,
Kavuşmanın rengi neydi unuttum.
2/:
Dumuristandayım sevdiceğim bu gece,
Yadele hasret beleyen duyguları uyuttum,
Alaimisemamı uçurdum öksüz avcumdan,
Kavuşmanın rengi neydi unuttum...
***
Oysa benden sorulurdu esrik zamanlar,
Ben vururdum resimlerin kimliğini renk ile,
Yani on bin tonunu morun,
Ve mezarların küf kokulu lacivertini,
Ellerim bulanırdı sevdanın yeşiline,
Severdi beni uzak bir yerden o hissiz ölüm,
Bense severdim samanî aydınlığını,
Ve halay halay esen sarı kısrağını ömrümün.
***
Ama şimdi?
Ya şimdi, ah ısfahanım ah!
Yadele hasret çizen duyguları uyuttum,
Arsız gurbet yaslandı arzularıma,
Kavuşmanın rengi neydi unuttum...