01 Kadir Kıymet Bilir Bir Cihangir

1/:
Açarım şiirimin ağzını,
İzanımın mısraını orta yere salarım,
Gölgemi sündürüp uzatınca beliren kara dağa,
Sağa ruhum konar,
Bedenim yazılır sol yamacına dağın.
Durup donar kalır ya hani zaman orta yerinde,
Herkes ve her şey,
Kendi kederinde atılır ya her harf mahpusun kimsesizliğine,
Düçar olur ya beden üryan halin elbisesizliğine…
O an bu andır işte,
Bir silkinişte,
Açmak şiirimin ağzını,
İzanımın mısraını orta yere salasım gelir.
***
Bilmezsin şiirimin sadık okuyucusu sen,
Kalp yalnızlığının ne menem bir anı olduğunu,
Yaralı bir serçenin melul mahzun,
Yaşlı ve kırık söğüt dalına hangi duyguyla konduğunu…
İşte, o an yollanır güneşe yan yanalığı sevdalı döşün,
Her düşün nakaratının sevgiye dönüştüğünü…
***
Tutar ellerini alır şiir yazıcısının,
Sarsak, uzun ve kırık bir zaman dilimi,
Yani kavrar sevda, boğazından adamın yoksul oksijenini,
Beyitlerin isyanına kulak asmaz sorguçlu beylerbeyi,
Bahtına kıtaların, yar saçlarına dolanan karanlık düşer,
Sürçer kalemi,
Lisanı bir anlaşılmaz lal olur.
O an, zorla da olsa,
Açmak şiirimin ağzını,
İzanımın mısraını orta yere salasım gelir,
Olmazsa ölesim gelir...
2/:
Sultan bu,
Kadir kıymetbilir bir cihangir…
Huzuruna kabulünü arzular kalemdar,
Bir türkülük halvettir arzulanan: 'Havar havar yar havar! '
Burası cümle kapısı, Yapısı berk bir Sinanvarilik,
Bilirim en az kayıttar kadar zor zanaat karilik,
O aralıkta durdurulur kalem ve kağıt,
Mersiyenin bileklerine yapışır pazulu bir teslimiyet,
Niyet bu halis ya…
Ortalıkta bırakamazsın belki bin senedir senin olanı,
Takıp gönül düğmeni her harfin sedefi düğmelerine,
Ellerine mor mürekkep bulanır ulvi duyguların.
Kutlu bir rüzgar eser burci cihetten,
Bahri rüzgarla savrulan saçlar dolanır arzulara,
Bir kez daha gölgemi sürünce beliren o kara dağa,
En dar aralığında zamanın, kıyasıya öpüşmek,
Açmak şiirimin ağzını,
İzanımın mısraını orta yere salasım gelir,
Şiirin asıl sahibini göresim gelir,
Olmazsa kapısında ölesim gelir.
***