1/:
Medet ya hakikat!
Medet ey bencileyin insanlar...
Nerdesiniz ölümüne sevdiğim doru tenli kadınlar?
***
Anıların hummasına tutulup
Takılmak var ya bir yazertesi...
Aç kanatlarını İrem’in sitemkar ebabili
Bekleyen bencileyin mabedin eşiğinde
Ne içinde kıymıklı ömrün koşarcasına
Ne de dışında ayazlarla sarmalanıp zemheride
Sisler ortasında ince ve uzun siluetimi içerek
Yok olmak hummasında anılar okyanusunun
Medet ya hakikat!
Medet ey süt süzen şeffaf vildanlar.
Nerdesiniz ölümüne sevdiğim doru tenli kadınlar?
2/:
Medet ya hakikat!
Medet ey geceleri puanlayan eski ustalar…
Nerdesiniz ölümüne sevdiğim doru tenli kadınlar?
***
Ve anılara kayıt tutan kalemdar
Kestirmeden süzülüp
Ve tüneyip sivri taşlarına eski kuşlukların
Sıtmalarla titreyen omzumu uzatıp geçmişe
Şakağımdan sızan ışık damlalarını sunmak
Bulut bir çamçak içinde lordlara
Dingin denizlerde kayıp o yazertesi
Damgalanmak esrik kapısında hummanın
Medet ya hakikat!
Medet ey sınırları bekleyen yaşlı gılmanlar…
Nerdesiniz ölümüne sevdiğim doru tenli kadınlar?
Kayıt Tarihi : 23.3.2006 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!