01 Günah Eken İhtiyar Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Kara geceyi imsaka ilikliyordu usulca
Geçmişine günah eken ihtiyar…
***
İniltisini bıçaklayıp yedi yerinden
Acılı pişmanlık ekiyordu seccadesine
Yüreğinin burçları onun…
Tespih tespih kızarıyordu parmak uçları,
Yer yüzünü sunuyordu semaya yüreğinden siniyle.
***
Geçmişine günah eken ihtiyar
Pişmanlık denizinde yıkanıyordu…
Höykürüyordu eyvahın atına binip
Ve çöküp dizinin dibine teslimiyetin
Dünlerini geviş geviş getirip
Karanlık çukurlara ve geçmişine tükürüyordu.
Hönkürüyordu geçmişine günah eken ihtiyar.
2/:
Geçmişine günah eken ihtiyar
Tırmalayıp gecenin siyah yüzünü
Işığa ulaşmaya çabalıyordu…
Bidayetinde gecenin bağdaş kurup ibrişimler üstüne
Geçmişine günah eken ihtiyar
Devirip tespih tespih anılarını ipek yoluna
Karanlık ve nükleer fırınlarda kavuruyordu.
Kuruyan dudaklarına dualar sürüp
Anılarını mezarının karanlık çukuruna savuruyordu.
Yalvarıyordu geçmişine günah eken ihtiyar.
3/:
Geçmişine günah eken ihtiyar...
Döndürüp çaresizliğin kapısından yönünü
Umudun hududuna dayanıyordu.
Kara geceyi düğme düğme ilikleyip sabaha
Günahını tövbeler ateşinde dağlıyordu.
Bağdaş kurup imsakın sahillerine
Mütemadiyen ağlıyor...
Geçmişine günah eken ihtiyar ağlıyordu...