a/:
Bürüdüm belirli bir “an”ın eşiğinde olanca kasvetimi,
Hicranımın alışkın sırtına usulü, erkanınca.
Yıldı anadan doğma,
Ve çömeldi gırtlağıma oturan düğüm.
Yaralarım otağımın ortasında diz kırdı,
Sabrımın tümseğine takıldı,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
