A/:
Ben bir deli şairim
Gül eken çöplüklere...
Kimi zaman yaralı bazen uzak bu kente
Baharları içerek betondan kaselerle
Dört mevsimi doğrayıp kehribar tespihlere
Ben bir deli şairim gül eken çöplüklere.
B/:
Ben bir deli şairim
Gül eken çöplüklere...
Matemime bulayıp cesedini keyfimin
Menteşeler mıhlayıp düşümün kapısına
Tefekkürle uzanıp pörsümüş eskilere
Ben bir deli şairim gül eken çöplüklere.
C/:
Ben bir deli şairim
Gül eken çöplüklere...
Hicret edip vitirle gecenin aç rahmine
Korkularım heybemde dizgin kasıp şehrime
Cesetler dramında tutunup repliklere
Ben bir deli şairim gül eken çöplüklere.
D/:
Ben bir deli şairim
Gül eken çöplüklere...
Müjdeli tezgahlarda muammalar dokuyup
Lebalep ufuklarla ölümsüzlük içerek
Çürük kefeni yırtıp sarınıp ipeklere
Ben bir deli şairim gül eken çöplükler.
***
Kayıt Tarihi : 5.1.2011 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!