01 Gönül Tandırında Yaktım Kendimi

1/:
Yakıp alemin kasvetini bitirdim
Göynümün tandırında bir sabah...
***
Ellerim,
Ellerim kavruldu Fırat selinde,
Bir şadıman rahip sürmeledi topuklarımı.
Ucu yanık asasını Musa’nın,
Diktim çorak toprağına umur görmüş döşümün.
Bir kervan yekindi göz pınarlarımdan sepken ile,
Bir kervan ki güneşlerden sağılmış,
Ve bağlamış yularını gelecek bir cidara.
Bir seyrek merhamet vahasında ömrümün,
Kendimi yaydım bağdaşımın altına.
Ve seyre...
Ve seyre daldım yangınını Leyla’nın
Göynümün harlı tandırında bir sabah...
2/:
Çıkageldi çakmak çakmak bir sufi taş devrinden,
Lime lime dilinmiş urbası ibrişimdi aslında.
Koştum ardınca ve diz urup bıraktığı arkadaki izine,
Sırrına erem diye yalvardım.
Ve seyre...
Ve seyre daldım yangınını kibrimin,
Göynümün taş devri tandırında bir sabah...
Güneş çavdı, ben uyandım.
Kulaklarım uyandı ebedi suskunluğa.
Çatladı incirilinde dudaklarım bengisular yutkunup,
Billahsız baltalarla doğrayıp azgın uyluklarımı,
Teri temiz volkanların zirvesine yaslandım.
Ve yakıp...
Ve yakıp tüm alemin sancısını bitirdim,
Göynümün atomik tandırında bir sabah.