01 E Hey Khaniyan! Şiiri - Ahmet Yozgat

Elledim gözlerimi e hey Khaniyan,
Nasıl görüyor diye paralel evrenleri,
Ellerimi kullanamam, her 29 Şubatta bilemem niye?
Belki de Ebabilin yuvasını bozmamak için,
Nasıl yürüyor diye tabanlarım kumulda,
Arada bir Sahray-ı Cedit üzerine sefer eylerim.
Masalları severim…
Biz iki kız kardeştik ve iki Kevser keserdik sahralardan,
Bir parça çölü ödül diye, Tuarek bıkkınlığına sunar,
Miladımızın önünde aruz Fuzuliliğine yanar,
Sonunda Vezn-i heceyi çapul yerine döndürürdük,
Vallaha bizler birer ömürdük…
***
Biz ki geviş getirir gibi konuşurduk e hey Khaniyan,
Konuşur gibi şiir susardık,
Usul ve aksak pusardık bir mısralık baranimize sarınıp,
Masallara kanıp,
Tekerlenir öteki boyutlara giderdik…
Özgür ufkunda ezeli formun koyaklarına dalar,
Ruhumuzu salardık Tamunun sıcaklığına…
Asimetrik Samanyolu savaşları yapardık.
Aman ha aman Khaniyan, vurulmayalım,
Bir kahraman ayağa diyerek…
Bir tuz çölünde Tuarek, Deşt-i Lut'ta deveci,
Vallaha bizler birer kambur deveydik…
***