01 Dürüldü Lacivert Kapılar

1/:
Hayalime açılan lacivert kapı,
Apansız kapandı canalıcı yerinde anam oy!
***
Hey Sinan!
Koca Sinan, nerede kaldı ustalığın?
Mimarlar başılığın hangi sarayda,
Sıkışıp kalmış iki tuğla arasına.
Oysa sana yakışırdı sevda saraylarını berk kurmak,
Vurmak en efsunlu yerine kazmayı rüyaların,
Malihülyaların definelerini avuçlamak...
***
Hey Sinan!
Kristal zamanların üzerine devrildi en olmadık zamanda,
Gökyüzünden parça parça koparıp çattığın çatı.
Hayalime açılan lacivert kapı açılmaz gayri.
Ne uzanabilir ellerim yâre,
Ne de yarin sureti iner sakin deryama.
Teker teker yumulur gözler,
İzler birer birer gömülür toza,
Ölüm iner sürûru uzaklaşan,
An be an can çekişen ipekyoluma...
2/:
Rüyama açılan pembe pencere,
Çatar kaşlarını anam oy! ...
***
Hey Sinan!
Koca Sinan, nerede kaldı ustalığın?
Ve nerede kervansaraylarda türkü çığıran ustalığın? ...
***
Tedirgin bir kız gibi toplar çevresini güneşim,
Seçilmez gayri düşler üzerine kurduğun sırat.
Ne ısıtır poyrazımı sobalar,
Ne de ışıtır önümsıra giden bahtsız yılları,
Ellerinde çıra tutan yıldızlar.
***
Hey Sinan!
Koca Sinan, nerede kaldı ustalığın?
Bu bir son mu kitabın orta yerinde?
Veya kıyameti mi asırlık sabırın?
Oturup ağlamak var artık sevdanın seherinde,
An be an can çekişen samanyoluma...