01 Dinle ey Külünkdar Ferhat

1/:
Biline ki ey ağalar!
Masallarda gezinen bir azgın aslandır,
Yüreğimin burcunda dolaşan külünkdar Ferhat...
Ha Ferhat,
Ha Vistülden kan içen yağız at!
İkisi de bir,
Biraz kompleks, biraz kibir!
*
Ey kayaların katili!
Bırak yana külüngünü,
Otur ve dinle ayazma şarkılarını artık, be Ferhat:
Aşk felasifesinde bu bağdaş, son soluklanmadır,
Ol sebeple ve aslında tarihin yazmadığı temel nedene benzer,
Ya da ben öyle sanırım her okuduğumda Gılmani’yi.
Bırak şimdi yaniyi, maniyi!
Kalemin keskin ucu batarsa yar yüreğine,
Şiir bile için için yanar Bafra’da tütün gibi.
Kaya dibinde ve karavanada kaynar zıkkımın kökü,
Taş ve pas tutar yüreğin dibi...
2/:
Biline ki ey ağalar!
Masallarda gezinen bir fenomen kaknüs kuşudur,
Beynimin alt ucunda dolaşan külünkdar Ferhat...
Ha Ferhat,
Ha Yeşilden can içen beyaz at!
*
Bırak nehre külüngünü,
Otur ve dinle çavlanlardaki üveyikleri be Ferhat:
Kokan ıtırsa, akan da kengerdir sevdanın lülelerinden.
Seninse gözlerin özlem pınarı sayılır öksüz nisan ayının.
Ne olursa olsun ey yar şaşırmadan bak elindeki aynaya,
Ve şahsi tarihinin hararetli uğraşlar sayfasına.
Çünkü akan ya kandır Müneccimbaşı’ndan,
Ya da Vakay-ı Cedid’den dökülen en sonuncu şafak.
Amasyaya tepeden bakarak ağlar bulut,
Kıvranır sel suyu, deprenir Yeşilırmakta yatak...
*