01 Derviş Ve Kral Gölge Etme...!

Derviş inzivaya çekilmiş, bir kenarda tefekkür ederken;
Kurtulmuş fani dünyanın bütün endişe ve kederinden.
Farkına bile varmamış ülkenin kralı yanından geçerken,
Onun bu ilgisizliği karşısında deliye döner öfkesinden:

“Yamalı cübbeleriyle dervişler hayvandan farksızdır.”, der.
Vezir yanına yaklaşır ve sorguya çeker; birkaç sual eder:
“Bu küstahlığının sebebi nedir? Dünyalar Sultanı geçer,
Sen hem ayağa kalkmaz hem de önünde eğilmezsin”, der.

Vezire: “Sultanınıza söyleyin, ondan kim ki mükâfat bekler,
Onun önünde eğilmesini beklesin Sultan! ”. der ve ekler:
Halkını korumak ve bekçilik yapmak içindir idareciler,
Onlara hizmet için yaratılmadık, onlar bize hizmetçidirler.

Çevrenize hele bir bakın, bir kişi tasasız hayat sürerken
Diğerleri sıkıntı içinde geçinmeye çalışıyor sizlerden.
Bir gün beyinler toprakta arınacak aptalca düşüncelerden
Ne efendi kalacak ne de köle çıkarın iki kafatası kabirden,

Söyleyin bana, bunların hangisi zengine ait hangisi fakire?
Hünkâr sözlerini duyunca utandı ve hemen sordu Dervişe:
Dile benden ne dilersen? “Beni bir daha rahatsız etme de! ”
Peki, bana nasihat et? “Servet ve saltanat kalmaz kimsede! ”

İstanbul, 28.06.2006