1/:
Ben celladıyım hüznün...
***
Alnımın dağlanmışlığı gecelerin koynundan,
Bakışlarımın topallaması tökezleyen aşktandır.
Ben kahırlı tepelerin alacakaranlık ardıyım,
Bir zemheri kışında kaybetmişim acımı,
Onun için ters esen yeller almış avazımı ağzımdan,
Ve çağla kokan buruk bozlaklarımı...
Takvimimden yırtılmış son on iki ayım,
Ben celladıyım hüznün,
Onun için çabuk demlenir çayım...
2/:
Ben celladıyım hüznün...
***
Başım tozar Sungurlu ya da Sorgun düğünlerinde,
En olmadık bölgemden kalleşçe vurulurum,
Kavrulurum Çorum leblebisi gibi kutbun yalazlı tandırlarında,
Belki ağaların ve beylerin ardıdır yerim,
Ama tek sahibi benim şu emişgen dağların.
Gâh bulanır yüreğimi yurt tutan boz bulanık sularım zemheride,
Gâh cavidan aprilde durulur...
Ben celladıyım hüznün,
Onun için semaverim çabuk kurulur…
3/:
Ben celladıyım hüznün...
***
Ellerim onun için yağlı halat yarası,
Sev beni de el kızı cebabir yüreğimle,
İstersen ütü vurma buruşuk gömleğime iş evvelinde,
Ve istemez kına gecelerinde çalma şenşakrak ıslığını,
Ben kavalın damağında esriyen en son notayım,
Ağıtlar yakarım Kızılırmak kıyısında sele giden körpelere,
Öksüz ceketimi atarım,
Kırağılı sabahleyin üşüyen Altayların omuzlarına,
Sabrım sevecen amma öfkem çatık kaşlıdır.
Çünkü ben hüznün celladıyım,
Onun için bütün sevdalarım bin bir başlıdır…
Kayıt Tarihi : 5.4.2006 13:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)