01 Bu Şehirde Vurdular Beni

-Dedefakılılı Seyidcan’a-

1/:
Elbette bu şehirde vurdular beni ağalar.
Elleriyle koymuş gibi buldular,
Caddelere katran katran sinen...
Acılı ve üryan yüreğimi.
1.a/:
Mamak-Sincan arası işler bu kentte
Nabzı namert atan mart trenleri.
Bir buhurdan kaynar döşümde
Tavşankanı sevdalar demler.
Bir türkü dokur tetik tetik Ankara.
Yüreğime banar bin sayfa kadim aşklar tarihinden
Kaldırımı ezberleyen hıfzi serçeler.
1.b/:
Elbette ağalar bu şehirde vurdular beni.
Gün görmeden... Evet evet görmeden
Mamak’ta… Yılan sığmaz bir aralıkta
İnsafsızca söktüler yüreğimi…
2/:
Elbette bu şehirde vurdular beni ağalar.
Elleriyle koymuş gibi buldular
Bulvarlara sinen... Acılı ve yalın yüreğimi.
2.a/:
Cebeci’de kırıldı lacivert kalemim tam belinden
Sustu arsız sokağın bilcümle apartmanları
Güvercinler anlamsızca seyretti
Gözbebeği titrerdi gri camların
Egzost soluklanan kör rüzgarlara bindi
Turkuvaz sevdamın acemi kırıntıları…
2.b/:
Elbette bu şehirde vurdular ağalar beni.
Ölmeden... Evet evet ölmeden daha
Mamak’ta... Karanlık bir arka sokakta
Fütursuzca söktüler yüreğimi…
3/:
Ağalar elbette bu şehirde vurdular beni.
Elleriyle koymuş gibi buldular
Monoksit kokan... Acılı ve sitemli yüreğimi.
3.a/:
Galata’yı taşımışlar o gece bu kente
Deniz tuzu kokan saçaklı gri kediler.
Acımı devşirmişler sabaha karşı
Kısık gözlü sarhoşları taşıyan
Hicranın hemşehrisi suskun taksiler.
Tekerleklere dolanan benmişim meğer.
Kornalara hayat veren ben…
Nasıl yanmam ulan? Bir kırık ağıza yenmişim…
3.b/:
Elbette bu şehirde vurdular beni ağalar.
Atmadan şafak... Evet evet atmadan
Mamak’ta... Şerefsiz bir konakta
Gizlice söktüler harman yeri yüreğimi…
4/:
Elbette ağalar bu şehirde vurdular beni.
Elleriyle koymuş gibi buldular
Çorum Çorum gül kokan
Acılı ve ilkbahar taşkını yüreğimi.
4.a/:
Şakağımdan fışkıran deniz kabardı.
Terketti saçlarıma yuva kuran fareler.
Ulus’ta düşen tetik
Nice sonra duyuldu ta Çankaya’dan.
Ağladı hemşehriler... Mamak duruldu.
Dendi usul usul ve mecburen:
“İskilipli Seyidcan gözlerinden vuruldu…”
4.b/:
Elbette bu şehirde sattılar beni ağalar.
Demlenmeden çay damarlarda daha
Ve daha üflemeden bacalar gri hüznü
Sakin Mamak’ta... Yüzü yırtık bir yatakta
Ne yapayım söktüler yüreğimi...
Vay... vay!
Elbette ağalar bu şehirde vurdular beni.