01 Bir Kez Daha Patlarsa Yakuşima?

Kükrer alev, kükrer aşk…
Kızıla keser köşe bucak…
Dudağımda leziz çay demleyen her ocak,
Kendini bir kozmik aslan sanarak yalanır hırsla,
Kara gecenin düşmanı alaz,
Ne yaz dinler ne de on beşinci mevsimi…
Ummanları serpsen bile kararmaz nükleik Yukuşima,
Yani atomik yürek yangını…
Ve sönmez asla ışk'ı harlandıran kozmik tandırlar,
Yabanıl cangılların ortasında döner ya dervişleyin,
Deliren çakallarındelirten öz kaynakları…
Serçe avlarken saklandığımız o alaca koyakları,
Anımsarım da bir hoş olur on sekizinci elektronum,
Vurgunum a Meryem, haala!
Hem vallaha, hem de billaha!
***
Atar da tepesinin tası hani,
'Satar ya anasını' elin büzülmez torbalarının,
Delişmen bir kızı dağa kapar kaldırır ya bir deli aşık,
Kubaşık sadmelerle dövülür ya döşteki davul,
'Savul bre, bre savulun! '
O deli aşık yine delirdi çölün arefesinde
Ellerinde ayaz,
Beyaz bir mantarımsı can azasında,
Ha patladı ha patlayacak Yakuşima…
***
Ne desek de boş be,
Yani zor be kardaşlık,
Hem delirmek, hem de kendi beyninde belirmek,
Siyah beyaz bir fotoğraf olarak kimyevi banyolarda…
'Durul artık yüreğim.' der ya bin kez aldatılan bir anı,
Bir sanrı gibi vurur da geçer nükleik aforizmalar…
Durulanda başını vadiye yaslar ya o yaşlı Aras,
Artık sana altın tas içinde zemzemler içmek düşer,
Bana sel artığı miriller kalır,
Alır memesini dudak aramdan anam,
Babam son köteğini de atar kıçıma,
Bir hukuka bakarım bir de suçuma,
Zor be kardaşlık bundan sonra durulmak,
İşte, burada bir kere daha patlar Yakuşima,
Bu şiirde itirafım olsun ki, vurgunum hala!
Hem vallaha, hem de billaha!
***