01 Balabana Yabani Türküler Diken Sayılır

1/:
Mutluluğu ısıtıyorsa sunmak için,
Bodur ağaç altında oturan babalardan bir baba,
Ey balaban yabani türküler diken sayılır medeniye,
Bilinmez neresinden batar,
İçi silme bereket dolu çuvallara...
2/:
Ey balaban,
Senin aklın başında değil ki,
Mesela yüz otuz yıldan beri.
Nereden bileceksin?
E eşittir em ce kare ettiğini...
(Sırıtma lan Ebu Cehil’in emzirdiği.)
Sorarım sana,
Yakın çoban yıldızlarına sakladı karakoyun türküsünün,
Bilinmeyen son notasını bir çoban,
Bilir misin, ya da duydun mu buna dair bir bilgi?
Al bir daha,
Hüzünlü duvar diplerinde muska gülü fideleyen,
Bir bahçevan tohumları şahın sarayından taşıdı buralara,
Desem ne dersin?
Bebeklerin uykusuna rüya katan şahmaran,
Damağında baldıran taşır yaratıldığından beri...
Omuzlarını kaldırmadasın,
Yani ilk kez duymadasın değil mi?
3/:
Ancak ve ancak ey balaban,
Çok şeyler vardır ki ne ben,
Ne çoban,
Ne bahçevan biliriz...
(“Neymiş abi? ” diye sormadasın endişeli endişeli.)
Boş ver be balaban, sen bilmesen de olur,
Biz bildik de ne oldu sanki? ...