01 Amanı Zamanı Yok Bu Arzuların

1/:
Leyla, ey çöl bilgesinin şahan gözü...
Şu kıldan örme ak çadır,
Şu kırk çivili deve dikeni,
İşte derununda çift kırkbayır taşıyan hecin...
Ve ben,
Yani Mecnun’u bir zülüf telinin,
Ve göğsünde tek yürek taşıyan adam...
***
Leyla, ey çöl kahininin zebercet gözü...
amanı zamanı yok bu arzuların,
Şahittir her şafakta
Şu kıldan örme ak çadır...
Eğil kumlara sor:
Aşkla eğitilmiş aslanlar madımakla beslenir mi?
Şapa talim eder mi aşk cengaveri?
Hayır ve asla!
Kim alırsa kelepir bir sevdayı mezattan,
Cazibesini yitiren bir yürekle kalır Necef’in ortasında...
2/:
Leyla, ey çölün tartışmasız şeykhının kozmik gözü...
Şu kıldan örme ak çadırdaki orta direk,
Şu kırk çivili deve dikeninden arta kalan kök,
İşte derununda çift kırkbayır taşıyan hecin,
Ve hecinin böğründen açılan su deliği...
Ve ben,
Yani Mecnun’u bir zülüf telinin ak artığının,
Ve göğsünde ölü yürek taşıyan adam...
***
Leyla, ey çöl mezarcısının fersiz gözü...
Rüzgârlara binersen eyer vurma yar atına,
Şahittir her şafakta,
Şu kıldan örme ak çadır üstündeki liva...
Eğil de bir sor kumlara:
Son olarak kimi sever yüreği yarım olan?
***
Bu çöl rüzgarları çaldı türkülerimin nakaratını,
Ve harami tarihçiler yazdı aşkımı kıl çadırlara çöküp.
Ama ben başı bir karış havada adam,
Senden sonra tarihten kuşku duyarım.
Alır bütün artık sevdalarımı,
Terki diyar,
Terki çadır,
Ve de terki Leyla ederim.
Sulanırım devemin yan böğründen,
Çorak ovalarda kumlarla beslenirim.
Çekil önümden, kavrama kollarımın elma dalını.
Dönmek mi Leyla? ...
Hayır ve asla!
Kim alırsa kelepir bir sevdayı mezattan,
Cazibesini yitiren bir yürekle kalır Kalahari’nin son fırtınasında.