01 Acı Su Semahı 3 Şiiri - Ahmet Yozgat

Ee, artık sır, sıradanlaşır;
Diyesim gelir; desem de mi ölsem,
Yoksa demesem de mi? Bilmem!
Zira ol hikâyeti uzun Sıffin deliliğinin,
Vaka süne süne gelir elbet zamanların üstüne,
Kerbela ise adı batası bir kızılcık kıyamet,
Algın atlar için toz,
Dalyan develer için buhar,
Cidalli cellatlar içinse kızıl har…
Vefalı dudaklar yanar cem-ü yaranda:
“Ya Kahhar, Ya Kahhar, Ya Kahhar! ”
Diyesim gelir; desem de mi ölsem,
Yoksa demesem de mi? Bilmem!
Şimdileyin Şam’da oturan zorbanın ah çeker canı,
Kanı kara kaynar zira iblis dolanır saray damında,
Yanında Kızıl Yezit, Kara Yezit, Boz Yezit!
Yazık ki, ardamarı çatlamış tüm araf divanelerinin,
Damar çatlarsa, Ürdün’ün köpekleri de hilâle hırlar,
Merhamet kalmamış ki, neylersin gecenin izanında...
Karanlığa sine sine sıvışır simli yıldızlar…
Albızlar sızar boş kovanlara...
*
Ya can suyu,
A be Husseyn, ruhunu ruhuma yasla...
Ben bilmem o yanı, alem-i berzah bilir.
Yeni belledim ki; ölüm, ölünmezmiş aslında asla,
Son can ölene kadar sürdürürmüş ölüler yaşamını,
Her günün akşamını, ertesinin sabahı çeker,
Teker teker dökülür can damlaları Fırat suyuna...
Yalar engerek çatalıyla taç yaprağı bir alazlı har,
Ya Kahhar, Ya Kahhar, Ya Kahhar!
*
İlelebet,
Payidar olmaz âlemde zulüm.
Harami, giyimini ahirette pek güç soyunur;
“Ateş diyarı”na girende Mel’un da elbet,
Oysa dünyada ayak üstü üç saltanat giyinir,
Beş kılıç kuşanır her kemer üstünde bir tek tokaya...
Diyesim gelir; desem de mi ölsem,
Yoksa demesem de mi? Bilmem!
Bininci karabasan gibi çöker arsızlık, Kerbela’nın kerine,
Husseyn’imin terine bir peçeli sinek konar,
Cezire-tül Arabiyanda ah eder bilcümle yar-ü ayar:
“Ya Kahhar, Ya Kahhar, Ya Kahhar! ”
Dil yanar,
Didar bizar bir his sarmalında,
Ebrehe’nin üzerine ebabil kanatlanır,
Bir bahtsız balık sıçrar kıyıya,
Fırat suyunun hararetinden çatlar ar damarı,
Mızrağı, şeşberi ve kılıcı üşüşür Âl-i Aba üstüne,
Ne Hasan’ım ve ne de Husseynim ölmez ki asla,
Yalnızca yanar dedem, o belanın aşkıyla,
Kadr-ü kıymet ehlinin ağzında ağulu şeker:
“Ya can Husseyn, ruhunu ruhuma yasla...”
*