01 Acı Su Semahı 1 Şiiri - Ahmet Yozgat

Vallahi yaralı tarih de acır,
Yazık zamanlar da kana bulanır,
Anlayan anlar,
“Bilmeyen ne bilsin bizi? ”
Tarihte bir damla kan sanır...
Şöyle hikâyet ve rivayet edilir ki ravince,
Billahi, herkes kendince yontar pür-i belayı...
Devr-i fetrette kapatır yorgun ayı bir gri gölge,
Yağdırır üstümüze yoksul bir gamame harlı sevdayı…
*
Vallahi, tecelli eder,
Kader-i ilahide kalebenttir ruh,
Hatta güneş de yorgundur ve batar,
Ardı sıra bir güncük doğar usulca...
Zamandaki selamet ah eder ve tutuşur
Saltanat doğrulur en incecik kökeninden,
Rahmeti kesilir ölçek ölçek yaslı Yesrib elinin,
Uhud Beli’nin hurmalarının kökü kurudu kuruyacak,
Göklerin can damarı kopar ve mavilik çorak tarlaya döner,
Göyünür sedef kakmalı gönlü al benizli kızların,
Zira doğmaktadır sarışın tarihteki kızıl ihanet...
Billahi bu da bir karalı kaderdir elbet...
*
Vallahi süner devetüyü meşin,
Çipil çipil bakar azgın devrin ayanı,
Dört bir yanı, alazlı “yaleller” sarar.
Eski kınlar kırılır pas kahverengiliğinden,
Atlar melul mahzun “düldül şarkısı” ağlar,
Onlarla bile Bedir’den arta kalan kılıçlar...
Hatta uzar da uzar telbiye,
Ağlamaya durur kızgın kum, ağlar zavallı hecin,
“Ne diye efendim? ”
Kıyar Hüseyinime zalimanı kainat.
Tallahi, hem de cümle âleme inat...
*
Vallahi bitmez hikâye,
Uyanır zamanların rahminden her nisan ayı,
Maverayı tekrar tekrar sonbahar basar,
Kırk yerinden ok yemiş yaralı tarih de acır,
Yazık zamanlar bile kana bulanır,
Anlayan anlar,
“Bilmeyen ne bilsin bizi? ”
Tarihte bir damla kan sanır...
*