01 Acem Kızı 1 Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Kişnerdi at,
Kurt ulurdu,
Hani hayalimde haykırırdı zenaat,
O at ki kendi izine basa basa ilerlerdi ya,
Uzaklarda savrulurdu canı köpüren kurtların şahı,
Daha kuşanmamışken sabahı mayın mayın yıldızlar,
Bileylenmemişken keskin kılıçların kara ve kör ağzı,
Gecenin aç rahmine bir veledizina dalardı ya usuldan usulcuktan,
Ve gönlüne dolu yağardı eskimiş aşıkların,
Tahta kaşıkların çukuruna bulgur pilavı…
Buluğa ererdi ya hani bir zalımoğlu,
Ve her bayramda halaya dururdu ya beyni sürurun,
O dem düşmanıma ağzı yayvan gülüşler düşerdi hani
Ya bana kalan neydi bu masalda ey Acem kızı?
2/:
Akardı mantık,
Pıtraklar pıtır pıtır ömür seyranında...
Elleri yurt torağı gibi portakal pütürlüğünde,
Yalnız yüreği Zağanos zirvelerince puslu ve derin…
Hani kara ve kem anlak kokardı ya bir yanaşmanın,
Ve son ağanın ilk kızı, al bürüklü bir yavuklunun ardınca,
Ön kalırdı, arka kalırdı ya tarihi Yavanide,
Ya bana kalan neydi bu handa ey Acem kızı?
*
Bir at mı?
Bir kazmadişli koca kurt mu?
Bir kalkıp kalkıp sivrilen puslu Zağanos mu ya da?
Bir de benim/bedenimin zekatı mı acaba?
Çorak ve nasırlı ve de mintanı yakasız,
Dudakları dört büklüm kaba kumaş olan bir adam,
El sıkışırdı ya düşmanıyla seferberliğin ayak ucunda,
Avucunda tütün, fişenk ve birkaç parça gözyaşı…
Tabi un ufak edilmiş üç beş baş Necef taşı
Teslim edilmişken eşiğinde yuvarlak bir inancın,
İşte, o an at şaşırır ve ulurdu,
Kurt yürürdü göz önünde iz ize,
Bilsen ah, bize ne kadar da haşin bakardı kara Zağanos?
Ağustosta gönlüne dolu yağardı o eski yavuklunun,
Ve buluğa ererdi beyni hazrolda düşmanlarımın peş peşe,
Bakardı hesap adamları hem üçe hem de...
Ya bana kalan neydi bu hesapta ey Acem kızı?
*
Zamanın ayak ucu,
Ya da bir parmak basımı tapu, son asırdan ha?
Bu arada, bana ne ki zamandan be Zağanos?
Bana ne beraber seferlerden, bulutların gözüne?
Kurdun bednam sesi, atın pörsümüş hızı,
Düşmanımın burçlarında yesralınmış hafızamın uzaklardaki kızı,
Ve huzurlu teslimiyetin zevkiyle en saklı coğrafyasında,
Kafasında birkaç kırık gazelin Nedimvari satır aralığı,
Dudağı Kamusi Türkiyle öpüşmekteydi,
Sevişmekteydi belki de şimdi,
Düşmanımın piçiyle bir samanlıkta,
Kim bilir?
Ben de bilmem ama zannederim ki,
O sendin be Acem kızı…
Sana bir morkaküllü ama veledizina,
Ya bu şiirde kalan neydi bana ey Acem kızı?
*