01.04 Şiiri - Ercüment Kadir Kaya

Nisan başında bir kadın
Kırmızı elbiseli
Kim bilir hangi yüzüyle konuşuyor telefonun ucunda,
Bir metrekare bir balkonda,
Kargalara paralel
Ve martılara,
Oysa biz
Kızarmış balıklar atmıştık onlara,
O kadar mutluyduk yani,
Bir ramazan başı,
Ellerimizde günahtan sarı köpük bir kadehle,
Kaç havuz başı görmüştük.
O kadın belki bunu çağırıyordu.
Bu yaşanmışlık yorgunluğunu; aç susuz
Bitap bir halde
Çığlık çığlığa,
Yaşanmışlık dileniyordu.
Biz onun hayalinin sonundaydık,
Fakat bak şimdi
Bir çember çiziyor hayat zamanda,
Dans ediyor gün ve gece,
Ardından birbirine paralel
İki balkonda iki yorgun,
Moda tramvayı gibi çok ağır bir halde,
Bildiklerini sandıkları;
Gelecekleri yer,
Tutacakları yol,
Ne yazık;
Hepsinde aynı yer,
Hepsinde aynı yol.