007 Mevlam Ülkeme Verdi

Taşır diye ilk defa bir araca binmiştik...
Bir daha mı ki tövbe, Allah'ım göstermesin!
Oysa, Müslüman diye nasıl da sevinmiştik;
Mevlam Ülkeme verdi, düşmanıma vermesin...

Bunlardan bakan değil, ancak olur seyreden...
Meyhaneden gelseler, geldik derler umreden!
Milleti beğenmezler, hepsi ayrı zümreden;
Mevlam Ülkeme verdi, düşmanıma vermesin...

Temenna da bekleşir paşaları, beyleri...
O, çıkar meydanlardan toplar gelir reyleri!
Halk direnmeye kalksa, zehirler bireyleri;
Mevlam Ülkeme verdi, düşmanıma vermesin...

Nefret dolu sözlerle ömürden yıllar gitti...
Kentleri bağladılar, gönülden yollar gitti!
Sanırım kurtuluş yok, el verdik, kollar gitti;
Mevlam Ülkeme verdi, düşmanıma vermesin...

Sanki, İslamiyetin kalan tek varisi o!
Dinin bu dünyadaki bir tek havarisi o...
Gönderilmiş sanmayın, sıradan birisi o;
Mevlam Ülkeme verdi, düşmanıma vermesin...

Sakın sanılmasın ki, ahir zaman nebisi!
Vatanın ve milletin en maruf ecnebisi...
Yıllardır havalarda, Hezarfen çelebisi;
Mevlam Ülkeme verdi, düşmanıma vermesin...

Karaman-2014/08

TDK:

zümre: topluluk, grup, camia...
temenna: öne doğru eğilerek selama durma...
varis: mirasçı...(verese den)
Havari: inanç ve öğütleri yayan, yardımcı...
ecnebi: yabancı, garip, başka milletten olan...
Hezarfen: çok bilen, minare ustası...
çelebi: İstanbul ağzıyla konuşan tip, kentli...