007 Bir Mektup. Şiiri - Necdet Erem

Değerli Dostum,
Ben ne sizin ne de bir başkasının yaşamına müdahale etmiyorum.

Madem yaratıldık ve zorlu hayatı zorunlu yaşatılıyor,
Yaşarken de hayatın bin türlü cefasını bir ömür çekiyoruz.

Emek ve ücret dengesi diye yerleri gökleri inletirken,

Neden bu çileli hayatın sonunda,
çektiğimiz cefasına değecek bir ücretimiz olmasın diyorum.

YOK OLMAK İÇİN yaşanmaz diyorum.
Hem de bu ağır, zorlu ve zorunlu şartlarda.

Oysa hepimizin aklı, fikri ve mantığı var.
Hiç bir işimizi sonucu itibari ile anlam ve amaçsız yapmamayı aklın gereği sayar,
yaptığı işin amacını, söylediği sözün anlamını bilmeyenlere de aramızda DELİ DERİZ.

Düşünün! ..
Bütün bir hayatını sonucu itibari ile düşünmeden
ve değerlendirmeden yaşayanlar inanç ve düşüncelerine göre,
ya YOK OLACAK,

veya ruhlarının yaratılmış olduğu EBED diyarında yaratıcının vaat etmiş olduğu mükafat veya ceza ile karşılaşacaklardır.

İnsan olarak bir birimizi uyarmak yanlışları göstermek vazifemiz değimli?
Bence İnsan nefsi için değil nesli için yaşayan asil mahlukun adıdır.

Onun için ben,
Her alanda inandığımız kadar varız.
Ve İnandığımız kadar İNSANIZ derim.

Zaten inanmayanlar,
insan olmadıklarını iddia edip ispatlama gayreti içinde değiller mi?

Tabi kendileri bilirler.
Kimseye insan olduğunu kabul ettirme adına dayatma yapmaya kimsenin hakkı yok.
Bari onlarda İNSAN OLDUKLARINA İNANALARI hayvan olduklarına İNANMAYA ZORLAMASLAR.

Değerli Dostum.
Kabul etsek te, etmesek te,
İnsanız ve insan olarak yaratılmışız.

İnsan olmanın en önemli özelliği,
geçmiş aslı ve gelecek nesli ile olan ilgi ve irtibatıdır.
Kültür ve medeniyetimizi bu özelliğimize borçlu değimliyiz?

Aynı dünyada, aynı ortamlarda,
aynı olmasa da benzer şartlarda yaşıyoruz.

Hiçbir şey bir birinden bağımsız olmadığı gibi.

Özellikle insan ve sosyal hayat,
bağımsızlık kabul etmeyen organize bir harekettir.

Hepimizin doğru bildiklerimizi,
doğru yer, zaman ve doğru bir dille bir birimize bildirmek ve bilgiyi paylaşmak sorumluluğumuz var.

Hiç kimsenin düşünce ve davranışları sadece kendisi ile sınırlı değildir.

Doğruları doğru bir dille bildirmek vazife olduğu gibi,
yanlışları da doğru bir üslup, insana yakışır bir edep ve saygı ölçüleri içinde bildirmek ve hatırlatmak İNSANİ vazifemizin en önemlilerinden biri olduğuna inanıyorum.

Sonra dikkat ederseniz! ..
Ben Dini bir şey yazmıyorum.

Felsefi açıdan hayatı sorguluyor,
anlamlı ve amaçlı yaşamanın gereğini anlatmaya çalıyorum.

Tabi bu arada hayatını anlamsız ve amaçsız yaşamak isteyenlerde bir diyeceğimiz yok.

Amma insan olarak gittikleri yolun sonunu gösterme sorumluluğumuz var.

Eeeeeeeee nede olsa insanız.
Neslimiz ve hem cinslerimizi kabul ettikleri ölçüde KORUMAK hepimizin İnsani vazifesidir. (evlatlarımızı, kardeşlerimizi, öğrencilerimizi, yakınlarımızı korumayı vazife bilmiyor muyuz?)

Kimsenin kabul ve tercihlerine müdahale hakkımız olmadığı gibi,
zaten kimsenin öyle bir imkânı da yoktur.