Hayat otobüsünde yanımdaki koltuğa
Oturanlarla iki üç durak sonra
Bitiveriyor konuşabileceğimiz konular
İnmesini rica ediyorum yol arkadaşlığından sıkıldığımı
Söyleyerek arka kapıdan
Bazılarıyla ortak birkaç konu yakalayıp
Uzunca bir yol kat edebiliyorum
Bu kez de onlar sıkılıp kalkıp gidiyorlar yanımdan
Bir kez daha boş
Kalıyor yanımdaki koltuk
Sözünden sohbetinden keyif alıp sıkılmadan
Son durağa kadar yol arkadaşlığı
Yapabileceğim birisini bekleyip durdum
Hayat boyu, ufukta öyle biri göründü de
Bilemiyorum o beklediğimi bay doğru mu?
Kayıt Tarihi : 7.3.2010 10:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!