İnsan bulmak zorlaştı, yok denecek kadar az,
Yüzüme her gülene mesafeliyim biraz,
Bundan böyle olamam, yolacakları bir kaz,
Merhametimden düştüm, mendil açacak hale.
Yemedim ekmeğin, doğru dürüst kocamım,
Evi çekip çevirdim, hem erkektim hem kadın,
Ezilmeyi reddet bak, deli oluyor adın,
Merhametimden düştüm, mendil açacak hale.
Pek çok mesleğim oldu, öğretmenlik dışında,
Ressamlığa soyundum, elli küsur yaşımda,
Kavak yelleri eser, hala delibaşımda,
Merhametimden düştüm, mendil açacak hale.
Tek başıma yürüdüm, kendi çizdiğim yolda,
Aç yattığımım gün oldu, birçok kez kaldım darda,
Vazgeçemem rotamdan, ne kadar zorlansam da,
Merhametimden düştüm, mendil açacak hale.
Kimi resmime taktı, kimi yazarlığıma,
Yardımlar şöyle dursun, taş koydular yoluma,
Koltuk çıkayım dedi, Mevla’m bu Nil kuluna,
Merhametimden düştüm, mendil açacak hale.
Kayıt Tarihi : 7.3.2010 11:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!