0040 Birde Gönlüm Var Ama...

Büyülendim mi nedir, sensiz hayat gitmiyor!
Adını anmadığım tek bir anım bile yok...
Her gün görsem de inan, hasretim hiç bitmiyor!
Sen gittiğinden beri tende canım bile yok...

Yüreğim paramparça, tuz buz olup dağıldı!
Sen yanımdayken benim, hiçte böyle değildi...
Sanma ki yalnız boynum, tüm bedenim eğildi!
Elim kolum kalkmıyor, tutar yanım bile yok...

Bu mu sevda denilen, sadece bir adı var...
Ne aşta lezzet kaldı, ne yaşamın tadı var!
Her güneş batımında, günlerin tadadı var;
Yıllar geçip gidiyor, arayanım bile yok...

Sanma ki çok memnunum ben sensiz bu hayattan!
Aheste gidiyorken, birden düşürdün attan...
Duyuyor musun ey yar, anlar mısın feryattan?
Şeyda bülbüle döndüm, aşiyanım bile yok...

Karlı dağlar koydun sen, kendin ile arama!
Aklım hiç bakma diyor, bir de gönlüm var ama...
Göster gül cemalini, merhem ol şu yarama;
Yana yana kül oldum, bir yananım bile yok...

Antalya-2014/02

TDK:

tadat: sayma, sayarak yoklama yapma...
aşiyan: kuş yuvası, mesken...
aheste: yavaş yavaş...