0039 Biraderim - XI

Yalancılar baş köşeyi alınca;
Doğruculuk hep suç oldu birader!
Yalancının mumu yatsı olunca;
Sönmedi ya, süre doldu birader...

Ürperirdim, emeğimi çalandan!
Haramiden, soyguncudan, talandan!
Hele hele yılan ile yalandan! !
Hepsi geldi, bizi buldu birader...

Dediler ki, kurduğumuz toy bizim...
Memlekette bulunan tüm koy bizim.
Tarla bizim, bahçe bizim, köy bizim!
Bunlar ne biçim bir kuldu birader?

Yüksek, yüksek tepeleri tuttular!
Develeri hamuduyla yuttular!
Makarnayla, kömürle uyuttular;
Orta direk çoktan öldü birader!

İmam, hatip, oldu arka bahçesi...
Dilimize uymadı hiç lehçesi!
Felsefeye yetmeyince Türkçe'si;
Defterinden Türk'ü sildi birader...

Taraftarı sarınınca türbanı;
Aratmadı topçu Macar Urban'ı...
Kestirince hamsiden de kurbanı;
Kısmetimiz tüm kesildi birader...

Önce verdi kaşık ile sıkarak;
Sapını da gözümüze sokarak!
Kubuzlanıp kolumuzdan çekerek;
Verdiğini geri aldı birader...

Oysaki ne çok hayaller kurmuştuk...
Hepte dostluk üzerinde durmuştuk.
Allah, Kitap aşkıyla oy vermiştik;
Az çimdikle, gözüm daldı birader...

Yıllardır biz ne yalanlar ürettik!
Bir garabet yeni nesil ürettik...
Cennet mekan ecdadı hep arattık;
Gözümüz arkada kaldı birader...

Antalya-2015/02