0025. Butimar'ın ÖldüğüYer I Gazel

(bu yalnızlık, bu kayboluş ve her akşam kızıla boyanması şehrin; dudaklarımıza hep bardağın kırık tarafının denk gelmesindendir.../ ve nektarını içtiğimiz aşkın, siyahlar giyerek saklandığımız leyl içinde, bir serçe gibi ürkek ve tedirgin yüzümüzü hep sobelemesindendir...// kayboldukça “ebe” olduğumuz bir hayat... / ne garip! ..// o hâlde, hangi müntehir şairle paylaşmalı izimizi? ..)

bir melek müjdesi uçurursun
gökyüzüne
içinin cam kulelerinden.
kırılgan,
nahif.
kanadında yağmurlar taşıyan
bir leylek fırtınası geçer,
gözlerinin hüzün mevsiminden.

tutar yollara vurursun kendini
tüm şaşkınlığın üstünde,
tüm acemiliğin,
yağmurda çiçeklere su verirsin;
acılar biriktirdiğin kentin
nehirlerinden.

giderek başkalaşırsın
tutulduğun ayandonda.
ismini unutursun çiçeklerin,
sokakların adını,
bildiğin bütün şarkıları,
unutursun.
durup hayata bakarsın
içine çekildiğin nihilist kuyunun derinliğinden.

her köşebaşında bu şehrin,
gölgen karşılar seni.
her sokakta yankılanır ayak sesin,
senin değildir aynada gördüğün yüz,
tutunduğun herşey
inkar eder parmaklarının izini,
kaçamazsın;
kuşatmacı yakarıların hiçliğinden.

artık yabancısındır
yunus gülüşüne içirdiğin sevincine;
kuşlara su vermeyi unutursun,
kirletilmemiş bir şey kalmaz,
anlatılan hikâyelerin öznesinde.
pıhtısında,
çaresizlik birikir yaralarının
kanar kanadıkça,
saramazsın.
artık kendine sorduğun tüm sorular
yanıtsızdır.
çırpındıkça kanatlarından
bir tüy daha dökülür.
bir çıkmaz sokak telaşında,
ateş ile sınanır sabrın.
içindeki turkuaz adada
kendine çıkan yollar,
seni soluksuz koyan sevdalar,
kaybolduğun her semtte
bir soru işareti gibi yakana yapışır

ve artık bilirsin ki;

ölülerin yasası;
ardında kalanı,
yarım bırakmaktır...

Gürkal Gençay
13.Haziran.2006.Çarşamba
Deniz Köşkleri / İstanbul
(Gökyüzüne müjdelenen tüm meleklere)

* İşbu Şiir Şairinin Adına Kayıtlıdır. Kayıt Tescil No: 476884125820
******************************************************************************

Gürkal Gençay
Kayıt Tarihi : 14.6.2006 01:32:00