002 Köyümde Hayat

İlkbaharda gelin benim köyüme,
Yazın yanar sanki kor be çocuklar!
Martta dolar soğuk sular kuyuma,
Çekilir dağlardan kar be çocuklar...

Ekinler göverir, çiçekler açar...
Kuzular, oğlaklar her yana kaçar!
Doyulmaz seyrine bakarsın naçar,
Yeşil mintan giyer kır be çocuklar...

Her taraf rengarenk çiçekle dolar,
Yumuk yumuk eller papatya yolar!
Baharda yapraklar sanmayın solar,
Bunu görmeyenler kör be çocuklar...

Bir gün kara duta şevkle çıkarız,
Bir gün zambaklardan nefes çekeriz!
Bir gün menekşeler koklar çökeriz,
Kırlarda çiçekler mor be çocuklar...

Çiğdemler sökülür mayıs ayında,
Salkım söğütleri akar boyunda!
Kırlangıçlar kalkmış valste, oyunda
Yaban gülleri hep har be çocuklar...

Alıçlar bembeyaz gelinlik giyer,
Kuşburnu mis kokar açmışsa eğer!
Leylekler uçarken görmeye değer;
Tarife gelmez ki, sır be çocuklar...

Organik peynirler, organik sütler...
Gübresiz meyveler, hormonsuz etler!
Şehirlerde şimdi tüm felaketler,
İnsanlar köylerde hür be çocuklar...

Uzan bir söğüdün gölgesinde yat,
Dünya da neymiş ki, anasını sat!
Arada elini sulara uzat;
Yorulur mu sanki ser be çocuklar...

Yaz gelince kalkar köyün harmanı,
Karıştırmaz onlar, sapla samanı!
Eskidendi lanet yokluk zamanı,
Şimdi köyde her şey var be çocuklar...

Karaman Gökçe Köyü-2014/08