(ey! bâb-ı kéramet'e gadr eyleyen fecr mâliki; / ey ölüm! ../ rü’yet ile görmüş etmişim; ki sen yanlışsız okursun içimdekileri.../ rahle rahle kreylemişim âlî divânını; bilmişim.../ ol mualla-î târik kapıda bekler amma ve lâkin gidemem teşrinisani zamanı hiçbir yere... / ayazdır... // ve bildiğim bütün iklimler halik-î gümrah'tır.../ bizi bize bırak... // çûn ki nâr-ı tamuğ'a düşmüştür vücud çokça zaman / ve fecr'in iki imdat ateşi gibi yandığı ayn, / sevgilinin gelişiyle sağ ve de esendir...// bizi bize bırak; / ki bu teganni, bu şükr, bu hamd û sena senindir! ..// coğrafyası yeni, tarihi kadim bir rivayetim... / gidemem, gitsem varamam.../ budur ölüm yürüyüşünde yol gayb etmiş dérvîşin son sözü! .. / vesselâm.)
yitik gelincik türküsüyken sultan munzur diyârında
Tamamını Oku
