00015 Karadeniz Bölgesi - VII

Geliyor bir uçtan tulum sesleri!
Ata barı oynar halkım el ele...
Dağlarından eksik olmaz sisleri;
Vatanımda cennet amma çok hele!

Bulutlar her an bir yana sapıyor...
İnceden, inceden karlar serpiyor!
Gençler en son sürat horon tepiyor;
Kemençesi şaha kalkmış bak hele!

Yaylalar, yamaçlar hep çayla dolu...
Yapraklar kaplamış tüm sağı, solu.
Saniye durmuyor kızların kolu;
Elleri, yüzleri ne de ak hele...

Trabzon'da bir manastır var hala!
Sanki kartal yuvasıymış Sümela...
Yeşillikler bence aliy-yül ala;
Gücün varsa manastıra çık hele!

Beri yanda kızlar fındık topluyor;
Görenlerin yürekleri hopluyor!
Bahçeleri hoş nağmeler kaplıyor;
Güzellerin başı nasıl dik hele...

Tarlalarda mısır reyhan yetişir...
Lahanalar kara kara bakışır!
Mısır unu her sofraya yakışır;
Laz halkının gözleri ne tok hele!

Yörenin halkına hep Laz diyorlar;
Lazların aklı çok oflaz diyorlar...
Erkek kaba, kızlarda naz diyorlar;
Kirpikleri sanki birer ok hele...

Karaman-2015/07