(ben-î âdem’i adınla kutsadığını söyleyen ve yedinci gün, ellerinle karnımızı yarıp içine kutsal ruhunu üfleyen tanrı; / bana merhametten söz ediyorsun; // ama gözlerinde nefretten başka bir şey görmüyorum! .. // ve karanlığın seni koruduğu göğün altındaki ölüler; / bize bu cehennemde yalnız olmadığımızı söyleyen, yüzlerinde şaşkın ifadeleri ile '''askari'''ler.../ eyy! ''ol'' dediğinde olduran; / nerede-sin? ../ söyle, / ki; seni affedebileyim! ! !)
taş duvarlara can veren baba mansur ocağında
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,