00003 Bivefa Şiiri - Halil Şakir Taşçıoğlu

Başkasının hatrına seveceksen beni sen,
Bırakalım bu sevda, yol yakınken tükensin...
"Ölümüne sevdim ben" diyordun ya hani sen;
Sevdamızın katili, hem teammüden sensin!

Tasarlayarak söktün kalbimi kafesinden...
Sonra zehirler saçtın, çıkan her nefesinden!
Göreceğim bayramı hem de arefesinden;
Örtüp göstermeyerek bana haram edensin...

Kimden öğrendin bilmem sevdanın yollarını!
Ustan boşa geçirmiş hayatın yıllarını...
Estirseydin başında, o kavak yellerini;
Anlardım bu sevdada sen en önde gidensin...

Anlamalıydım zaten, açarken sen arayı!
Bir sıska tebessümden kopardın yaygarayı...
Senden şifa beklerken tüm azdırdın yarayı;
Ben öyle kan ağlarken, sen orda nasıl şensin?

Bir bak benim halime, insanlıktan çıktım ben!
Kurduğum o dünyayı tüm başıma yıktım ben!
Hangi sözüm köz attı, aşkı nasıl yaktım ben?
Olsun, sana bivefa, bana da mecnun densin...

Karaman-2015/06