00002 Birader - XV

• 

  Hatice Ak

  Hemen hepimiz yediğimiz içtiğimizden şikayet eder dururuz,
  nerede o eski bayramlar der gibi.
  
  Aslında öngörü ya da geleceğe dönük hiç bir aklıselim
  plan ve projemiz mi yok nedir. El alemin Amerika'sı 60
  yıllık plan yapıyor, adım adım hayata geçiriyor.
  
  Bir de bize bakın, birbirimizi yemekten gelecek için
  bir şeyler yapmaya vakit ayıramıyoruz.
  
  Ben çocukken, tarlada yetişen sebzelerden en iyilerini
  iyice olgunlaşana dek dalında bırakırdı rahmetli annem.
  O bitki çeşidi her ne ise, tohumunu alıp bez torbalar içerisinde
  evin en serin köşesinde ertesi yıla kadar bekletirdi, hatta
  yıllar öncesinden kalmış tohumlar bulmak bile mümkündü.
  
  Maydonozuna soğanına varana dek. Nasıl bir lezzetti o.
  Sebzenin kokusu yeterdi insanı doyurmaya...
  Geçtim sebze ve meyveden, dışarıdan gelen Afrika menekşesi
  bile bir kere çiçek açıyor o da çiçekçiden aldığınızda, sonra
  pancar yaprağı gibi, ha babam yapraklar açıyor.
  
  Bir de eskiden yani ben ilkokulda okurken 'Yerli malı ye,
  yerli malı kullan' diye bir söz ve yerli malı haftası vardı..
  O gün geldiğinde, adeta bayram ederdik çoluk, çocuk.
  
  Evde bulunan kuruyemiş ve fıstık-buğday gibi ürünler
  kavrulup, yerli malı haftası kutlamalarında okulda tüketirdik.
  Ben ilkokulda, hatta ortaokulda kabakulak olduğum ana kadar
  h,ç hasta olduğumu hatırlamam. Hatta babamın istisnasız her gün
  aldığı aspirini bile yererdim. İçemezdim de üstelik, kazara bir diş
  ağrısı filan olsa.
  
  Yani ne bileyim, %55-60'ı tarım arazisi olan ülkemizde bu kadar
  verimli topraklarımız varken, neden doğal yetişmiş bir domatese
  soğana hasretiz...
  
  Ne bileyim ben kimin hatası, ya da ne hata ettik, kimin ahını aldık...
  
  Sizleri bilmem ama ben bundan elli yıl önceki ülkemi ve insanlarını çok arıyor,
  çok özlüyorum...Abi ben gene roman yazdım galiba...
  Sürç-i lisan etti isek affola...
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)