00000 99 Müzeyyen

Komşumuz Müzeyyen gil,
Kapısı tüm begonvil...
Evlerinde durmazlar;
Her yıl gezerler il, il...

Bahçesi çiçek dolu,
Arası Samanyolu...
Hiç de boş girip çıkmaz;
Hep çiçek eli, kolu...

Avlusu kedi, köpek!
Her gün verir yal, kepek...
Hele yavrularını;
Elinden düşürmez pek...

Yetmez mi ki Müzeyyen,
Artık birini beğen...
Evde kalırsın sonra;
o kem gururunu yen...

Gör işte evde kaldın,
Şimdi mutlu mu oldun?
Sokakta kız kalmadı;
sense sarardın, soldun...

Ah, Müzeyyen yok musun?
Sen sevdaya tok musun?
Gelenin hesabı yok;
Sen her kalbe ok musun?

Şimdi çok iyi düşün!
Olsun şu fakir eşin...
Son kez uyarıyorum;
Bir dinle peşin, peşin...

Antalya-2016/08