Çok of çektim, karşı dağlar duymadı!
İstedim ki, dağlar duysun derdimi...
Zalim felek, işkenceye doymadı;
Sanki şimdi, başın göğe erdi mi?
Tek arzumdu duysun beni şu dağlar!
Gurbet elde yarim her gün kan ağlar!
Deli gönlüm çözmez, karalar bağlar;
Bu ayrılık, sana hiç tat verdi mi?
Çubuk beli, görmedin mi yarimi?
Uzadıkça dağlar ezer bağrımı...
Hasret artar, azdırır kalp ağrımı;
Aşk seni de tuşla yere serdi mi?
Ne mektup var, ne bir haber ne gelen!
Her gün haber salarım yok ki alan...
Var mı benim gibi sevdasız kalan?
Dağlar sana, biri beni sordu mu?
Kaç dağ aştım, anlatması öyle zor!
İçimde kaç orman yandı, bana sor...
Bu sevdayı bir kere de bana sor;
Dağlar seni böyle bir yar yordu mu?
Bir yar sevdim, aldı başını gitti!
Sanki dağlar, yalnız ona aitti...
Vefasız yar gör bana neler etti;
Dağlar seni, biri sırttan vurdu mu?
Sanki ben mi dağlara saldım yari?
Sen bilirsin dağlar geri ver bari...
Ağlamanın, ne zamanı, ne yeri!
Nazlım çoktan terk eylemiş yurdumu...
Karaman-2016/07
Halil Şakir TaşçıoğluKayıt Tarihi : 9.7.2016 19:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!