Kır deyince aklıma, mor menekşeler gelir!
Akan ince dereler, bulanık seller gelir...
Yeşilin her tonuyla dolu çimenler gelir;
Papatyalar toplayan, minicik eller gelir...
Gelincik boya sürer, yeşil, kızıl olur kır!
Gönüllerde bir coşku, insanlar fıkır, fıkır...
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta