İnsanlar büyüdükçe, küçülüyor arzular...
Ne gönülde bir lezzet, ne dilde tat kalıyor!
Yaşlanana çok görür, istekleri dürzüler;
Yıllar akıp giderken, günü zor yakalıyor...
Ne kadar yaşlanırsan yaşlan, ne fark eder ki?
Olup bitenleri hiç, gözlerin görmüyor mu?
Birçok güzellikler var, can nasıl terk eder ki?
Tadan gönüller bunu, hiç hayra yormuyor mu?
Dikkatli olmak lazım, ecdat hakkı ödenmez!
Nice yaşlılar var ki, çok genç çıkarır cepten...
Boşa söylenmiyor ya, her kuşun eti yenmez!
Ben ne gençler bilirim, tavşan çıkarır kepten...
Baharı sever en çok, hayatında insanlar...
İstemez ki dünyada, yaşlanmayı gönüller!
Herkes mutluluk ister, bitmesin hiç nisanlar;
İster menekşe açsın, ister gamzede güller...
Var mı nadim olmayan, yaşanılan hayattan?
Öyle çok ki, pişmanlık duymayanı aratan...
Keşkeleri silseler, ne kalır bidayetten;
Affetsin kullarını, yeri, göğü yaratan...
Antalya-2016/02
Halil Şakir TaşçıoğluKayıt Tarihi : 9.2.2016 13:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!