00000 51 Kar Çocukları

_________İçimdeki çocuğu gözledim yağan karda...

Elde tahta çantalarla, ilk okula giderken...
Ne soğuklar yerdik de, umrumuzda değildi!
Zorumuza giderdi, kalkması sabah erken;
Eğri, büğrü yollarda, hep boynumuz eğildi...

Gül bahçe bayırında, metrelerce kayardık...
Meşhur kayakçılardan daha yüksek ayardık!
Tahtadan çantamızı, altımıza koyardık;
Ondandır bellerimiz hep eğilip büğüldü...

Her kışın buz tutardı, tren yolu yokuşu...
Çocuktuk, çok severdik kar üstünde yıkışı!
Belimize gelirdi karlar yılın her kışı;
Bilmem şimdi o karlar, nerelere dağıldı?

Bin metreden fazlaydı, okulla ev arası...
Nerde kapıda servis, yoktu servis parası!
Derlerdi; "çok mu uzak, işte şurdan şurası! "
Tekil değildi sözler, inanın ki çoğuldu...

Anlatmakla bitmez ki çocukluk anlarımız...
Hiçte tatlı değildi, o zaman canlarımız!
Ne de çok zevk verirdi, tüm heyecanlarımız!
Zamane çocukları lüks içinde boğuldu...

Ayrancı-2016/01