00000 44 Şiirde Hüzün

Benim şiirlerim, hep hüzün kokar;
Koparın bir sayfa, koklayın, görün...
Bu duygu kalpleri hazana sokar;
Arada uğrayıp, yoklayın, görün...

Hüzündür hayatın tuzu, biberi...
Az değil, Adem'le Havva'dan beri!
Çocuktan al derler doğru haberi;
Hele bir konuşsun, bekleyin, görün...

Sessiz kaldırımlar, gece, lacivert;
Lambanın altında bir can, sanki pert!
Bu hüznü kaldıramaz bence hiç bir fert!
Gam yükünü sırta yükleyin, görün...

Fonunda bir yaprak, kiremit rengi!
Hüzün bu, bırakmaz dilde ahengi...
Ölçmek zor, kasvetin yok ki mihengi!
Dertleri dertlere, ekleyin görün...

Yad edildiğinde, bin hüzün çöker!
Açar güz gülleri, Mushaf/ın döker...
Duygu yüklü hazan, nasıl da çeker;
Sararan eylülü dekleyin, görün...

Allah var, şiire, yakışır hüzün...
Görürsün yaz geçip, gelince güzün!
Sararır benizler, solar ay yüzün;
Ekimi, kasımı tıklayın, görün...

Antalya-2016/01