Bahar gelince yerden, karıncalar çıkar ya!
Toprağı, bulgur gibi eler bir yana yığar...
Göçmen kuşlar dönerken, başı leylek çeker ya!
Hayatın umutları, bir tek bahara sığar...
Önce cemreler düşer göğe, suya, karaya!
Bacaları tutar ya, leylekler hep kiraya...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla