Sevdiklerim bırakıp ta gitmese;
Hayattan bir şikayetim yok benim!
Tek dileğim, mutluluklar bitmese;
İnanın ki, sevdiklerim çok benim...
Annem, babam Hakka göçtü, çok oldu!
Bir ağbeyim, çok taze iken soldu...
Ardı sıra, iki ağbim kayboldu;
Onun için hiç bitmeyen şok benim!
Bir ikizim vardı yeni yitirdim!
Ağlamaktan göz yaşımı bitirdim...
Mezarının başucuna oturdum;
Çıkmadı kalbimden hala ok benim...
Gül ağacı değilim ki eğilim...
Hiç sormayın, ben kendimde değilim!
İnsan hali giden yana meğilim;
Sanmayın ki kafam pir-ü pak benim...
Bir Konya'da, çok Ereğli, az gurbet...
Sanmayın hayatta kaldı haz gurbet!
İnişteyiz, biraz fazla hız gurbet;
Şimdi sırtta, pek çok ağır yük benim...
Ana, baba, derken gitti aile!
Birer birer derken bitti kabile...
Öte, beri, ne söylesek nafile;
Palavraya artık karnım tok benim...
Antalya-2017/02
Halil Şakir TaşçıoğluKayıt Tarihi : 14.2.2017 14:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halil Şakir Taşçıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/14/00000-151-sikayet.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!