00000 140 Kar Anekdotları

Özledim lapa lapa, diz boyu yağan karı...
Otuz iki yıl oldu, ne kar yağdı ne dolu!
Antalya'nın kışı yok, gelir hep ilkbaharı;
Ayazın cefasını, çeker tüm Anadolu...

Gel de benim kentime, yaşamayı bir dene!
Kardan, cıvık çamurdan acırsın her gidene...
Sen önce Halıkına, sonra oku dedene;
Daha ne istersin ki, Allah'ın ballı kulu?

Ben Konya'da buzları, sanma kolay erittim!
Antalya, tuzun kuru, deme kendim kuruttum!
Emir'in iti gibi, tüm ömrümü çürüttüm!
Senin hiç boş yerin yok, her yanın dolu dolu...

Yolların hiç buz tutmaz, yağmurlar yağıp yıkar!
Deme hiç dışı seni, içiyse beni yakar...
Dağların selam durmuş, hep etrafından bakar;
Gidilecek yolun mu yok, her yanın kral yolu...

Köye döndüm pür neşe, ektim yamacı, sarpı...
Bahçe yaptım zemheri, çekti üstüne çarpı!
Şimdi görseniz bağı, dersiniz çalı, çırpı;
Elimi bir kaptırdım, aldı götürdü kolu...

Fidan diktim gödene, suyu gitti düdene...
Yaprağını yedirmiş, sövdüm davar güdene!
Deme öyle kolaysa, gel istersen bir dene;
O deli ayrık otu, kapladı sağı, solu...

Çukurunda bir baraj, bahçe denize nazır!
Altında gölü var da, sanmayın suyu hazır...
Devlet bir tas çektirmez, göndermezse ol Hızır;
Çile yumağı oldum, dağ sanki Gelibolu!

Antalya-2017/01