00-) Kalemim Kırık

Dün gece yine yalnızdım
Yine eksikti bir yanım
Şiir çekti canım
Kurdum çilingir soframı
Bir, iki…
Dökünce mısralarımı
Hey deli gönlüm
Hey gözünü sevdiğim
Hey Şiir’de can bulan garip Şair, yaz
Aşk ile yaz, yaz ki
Ah ile tükenen ömrüne
Mısra, mısra can gelsin…
......

Uzaklarda şimdi sevgili
Elleri, ellerimde
Birlikte tutuyoruz yarınları
Gözleri kocaman
Gözleri umut
Gözleri yüreğimi okşuyor
Birlikte seyrediyoruz mutlu çocukları
Yarınlara bakıyoruz
Çiçek açmış Kardelenler…
......

Van’da
Bir gelin başı süslüyor sevdiğim
On yedisinde ölüme yoldaş
Yaz Şair’im, yaz
Yavaş, yavaş
Mısra, mısra yaz
Utansın ölüm
Utansın töre denen zulüm…
………

Kanıyor ellerimiz
Yanıyor yüreklerimiz
Sancılar içindeyiz
Her birimiz bir yanda
Kırık sevilerdeyiz
Ah ateş
Ayrılık yangın
Şimdi bir yangın yerinde
Alevler içindeyiz…
.......

Seni özlüyorum yar
Beyazlar içinde
Zilha gelini görüyorum
Hiç, yakışmamış ölüm...
..........

Soframa bereket girmiş sanki
“haberin var mı” diyor Ahmed Arif
Döküyorum yine mısra, mısra
“kimi sevsem, sensin” diyorum Attilâ İlhan’dan
Can baba’dan,
Nazım ustadan okuyorum...
….

Kesmiyor,
Kesmiyor canım, kesmiyor
Hüngür, hüngür ağlıyorum
Ölesiye doluyum bu akşam
Kırıyorum kalemimi
Ölümü yazdı diye
Ve son bir mısra daha
Seni yazmak istiyorum…
......

Gözyaşlarını siliyorum bütün çocukların
Kalemim kırık, yazamıyorum
Yazamıyorum ya, haykırıyorum işte
Se-ni se-vi-yo-rum…
Seni seviyorum kadınım
Seni seviyorum
Seni seviyorum...
......